Dzisiaj napiszę krótko o jednym wydarzeniu, w którym dane było mi uczestniczyć.  Będąc z rodziną w Warszawie mieliśmy okazję obejrzeć przedstawienie japońskiego teatru cieni oparte na bajkach dla dzieci autorstwa Kazuko Adachi pt. „Zasmarkane dziecko bogów”. Japoński teatr cieni to specyficzna rzecz. Urzeka mnie przede wszystkim prostotą formy, sprawia, że treść staje się przez to bardziej czytelna. Akcesoria wykorzystywane podczas przedstawienia to przede wszystkim proste kształty wycięte z tektury, osadzone na kijkach oraz zwykłe przedmioty wykorzystywane w codziennym życiu. 

Do tego dochodzi jedno źródło światła i parawan z białej bibuły, na którym widoczne są cienie. Specyficzny jest fakt, iż aktorzy animujący lalkami i przedmiotami są właściwie cały czas widoczni dla publiczności co momentami stwarza niesamowite wrażenie przenikania się świata realnego ze światem z opowiadanej historii. Z fotograficznego punktu widzenia stwarza to niepowtarzalną okazję do zarejestrowania prostoty formy tak charakterystycznej dla tej sztuki. Jeśli chodzi o technikę musiałem zadbać jedynie o to, aby zdjęcia nie wyszły poruszone, wskazana była więc nieco wyższa czułość (ISO 400). Zabawa z głębią ostrości nie miała tutaj większego sensu, więc przysłona mogła być otwarta na maksa. Pozwoliło to wykonać nieporuszone zdjęcia mimo, iż światło było słabe. Podstawowym środkiem wyrazu była w tym przypadku kompozycja oparta na sylwetce, co wymagało wyczekiwania na odpowiedni moment przedstawienia aby układ cieni stał się odpowiedni. Dodam jeszcze, że aktorami były dwie panie, Maria Reif i Alina Więckiewicz, które ściśle współpracowały z autorką przy opracowaniu przedstawienia. Poniżej przedstawiam kilka zdjęć z opisanego przedstawienia.